Anne (41 jaar) wil graag lichamelijk contact kunnen hebben met haar man, zonder angst en zonder herbelevingen van wat haar ooit overkwam. “Het kunnen verdragen van een steunende arm om mij heen zou al heel fijn zijn” zegt ze. Niet meer te hoeven schrikken als haar man achter haar staat in huis. Anne is moeder van een groot gezin en kampt al jaren met lichamelijke klachten van ernstige vermoeidheid en een lijf dat niet wil meewerken. Ze mist de steun van een arm om haar heen, durft dat contact niet aan.
Na de aangifte begon alles opnieuw
Ze is getrouwd en heeft nooit met iemand over hetgeen gebeurd is gesproken. Vanaf haar huwelijk heeft ze met haar man een gezin opgebouwd. Als ze seksueel contact hadden, ging ze uit het contact, dissocieerde ze, tot het over was. Ze heeft het weggestopt totdat er jaren geleden aangifte werd gedaan tegen de man die de oorzaak was van alle pijn. Sindsdien ligt de wond open en komen de herbelevingen, ondanks traumabehandeling met EMDR, dagelijks terug. Elke vorm van lichamelijk contact met haar man is vanaf toen gestopt.
Ze lijkt onzichtbaar
Ze is verzorgd, maar draagt weinig opvallende kleuren. Haar gevoelens en wensen lijken er niet te mogen zijn. Ze voelt zich veroordeeld door haar omgeving. Ervaart geen begrip voor haar vermoeidheid en heeft het gevoel dat ze als moeder en echtgenote niet voldoet. Niemand weet wat er gebeurd is. Haar ouders hebben haar ten tijde van het proces gevraagd hier in de familie niet over te spreken. Een onzichtbaar geheim met zichtbaar grote gevolgen.
We maken stappen
Met kleine en voorzichtige stappen maken we vorderingen. Ze oefent thuis met haar man door elkaars handen aan te raken, met de tafel als veilige afstandbewaarder tussenin. Onverwachte bewegingen beangstigen haar, bang de controle over de situatie te verliezen. Haar man werkt geduldig mee aan iedere stap dichterbij.
Zelfbeeld
We werken aan haar zelfbeeld, maar zichzelf in de spiegel aankijken is lange tijd taboe. De eerste doorbraak komt als ze tegen zichzelf kan zeggen “ik ben waardevol.” Het moment dat ze dat zegt en voelt, verlicht haar van een enorme last. Ze gaat kiezen voor zichzelf, gaat kleuriger kleding dragen, wordt zichtbaar.
De tweede doorbraak
Ze gaat, naast de zorg voor de kinderen, als vrijwilliger aan de slag. Niet teveel uren, zodat ze het kan volhouden, maar wel in contact met anderen, samen stukken schrijven. Ze ontmoet nieuwe mensen die net als zij graag schrijven. Ze overhandigt mij haar zelf uitgegeven boek.
Ze durft de pijn aan te gaan
“We moeten verder” zegt ze, “dieper, naar wat er gebeurd is. Het wordt tijd dat ik ga voelen. De pijn durf aan te gaan, in plaats van dat ik het opsom alsof het mij niet overkwam.”
Vastberaden
De angst overspoeld te worden door het verdriet is er nog steeds, maar ik zie ook dat ze vastberaden is en denk dat ze krachtig genoeg is om het aan te gaan. Mijn suggestie om eventueel naar een specialist op dit vlak te gaan, slaat ze in de wind. Dan moet ze opnieuw beginnen zegt ze. Het vertrouwen ten aanzien van mij is nu groot genoeg, waardoor ze verder durft. Ik beloof haar boek te lezen, zodat we hier samen op in kunnen gaan.
Haar boek
Haar boek is een verhaal vol gebeurtenissen in haar drukke gezin, waaruit zoveel liefde spreekt. De vele momenten van herbelevingen en wanhoop als kleine passages tussen de verhalen over de dagelijkse bezigheden door. Ik ben enorm onder de indruk van haar veerkracht, liefde en zorgzaamheid. Hoe ze dagelijks zichzelf weer opricht om de dag aan te gaan. De fratsen van haar kinderen een lach op haar gezicht kunnen toveren.
Altijd van achteren
Het boek beschrijft de angst die ze voelde als de man, die haar jarenlang wekelijks aanrandde, binnenkwam. Achter haar ging staan en zijn handen op haar schouders legde, ze naar haar borsten liet zakken en haar aanraakte. Hij zich, zonder een woord te zeggen, tegen haar aandrukte. Altijd van achteren, elke vorm van oogcontact vermijdend. Zijn handen over haar lijf en zij verstijfd van angst, totdat hij wegging om met zijn vrouw in de plaatselijke fanfare te gaan oefenen. Dat hij altijd net wat later uit zijn werk kwam, zodat zijn vrouw al weg was, zodat hij haar alleen thuis zou treffen.
Vies, vuil en zondig
Ze nam het zichzelf kwalijk, dacht dat haar kleding te uitnodigend was. Ze had iemand in vertrouwen moeten nemen. Ze voelde lichamelijke sensaties die haar beangstigden en haar vies deden voelen. Ze had niet moeten gaan, ze had hulp moeten zoeken, ze had moeten voorkomen dat dit anderen overkwam.
Ze was een tiener
Ze voelt enorme schuld, ze had toch een keuze zegt ze. Maar hoeveel keuze heb je als er niemand is die je vertrouwt en die je steunt, je geïsoleerd door het leven gaat omdat je gepest wordt op school en niemand vraagt hoe het echt met je gaat? Ja, de mentor vroeg het ooit, maar hij was ook een man en ze durfde het niet te vertellen. Ze ging wekelijks terug, was graag bij zijn kinderen. Zijn vrouw was aardig en hielp haar met het huiswerk. Door zelf te gaan oppassen kon ze voorkomen dat andere meisjes, die dan in haar plaats zouden komen, hetzelfde zou overkomen. Ze was een tiener, hij een volwassen man met status in de gemeenschap.
Derde doorbraak: het doorbreken van het geheim
Ze raakt steeds meer vrij van het zelfverwijt dat ze een keuze had. Dat ze vies, vuil en zondig is en dat ze dit had kunnen voorkomen voor zichzelf en anderen. Ze deelt haar verhaal met anderen en ervaart enorme steun en begrip van haar kennissen, want in de familie is het nog geheim. Ze overweegt om het onzichtbare geheim ook met hen te gaan delen. Tegen de wil van haar ouders in. Ze is er zichtbaar klaar voor.
Vragen of problemen op seksueel gebied?
Ongeveer 30% van de mensen ervaart ooit in zijn of haar leven seksuele problemen. Dat kan jezelf en je relatie behoorlijk in de weg staan. Vaak hopen mensen dat het vanzelf over gaat en soms is dat zo, maar regelmatig ook niet. Daardoor wachten mensen vaak lang met hulp zoeken voor hun seksuele probleem. Dat is jammer, omdat het oplossen ervan dan veelal langer duurt. Heb jij vragen of problemen op seksueel gebied, neem contact op met onze praktijk, zie www.praktijkrespons.nl
De namen in dit blog zijn gefingeerd.